Dün Efe kıreşten gelip surat beş karış kollarını bağlayıp somurtup oturdu.
Efe: Hıh ! Ben yarın okula gitmiycem...
Ben: Ne olduuuu...
Efe: Hatice öğretmenimiz bugün bize kızıp hepimizin elindeki oyuncakları aldı.Bizde arkadaşlarımla karar verdik,hepimiz annemize şikayet edeceğiz diye :D
Ow my god............:D yahu biz okul hayatımız boyunca sözlü,sözsüz ,fiziksel... çeşit çeşit ne şidettlere maruz kadıkta gık çıkarmadıkdı. Bunlar 4 yaşında bide örgütlenmişler anacııııım :D neyse aferin oğluşa.
Aklıma yediğimiz sıra dayakları geldi.Sınıfın en sessiz soluksuz çocuğu olduğum halde sınıfın yarısı şımardı mı öğretmen cetveli alıp meşhur parmakları toplayıpta vurulan modelden vururduğunda ama ben bişi yapmadım ki bile diyemezdim...Ne acı...Esasen pekde acımazdı.Düşününce o anda acımadıkiiii acımadıkiiiiii demek ne güzel olurdu :D Çünkü acıyan ellerim deyil kırılıp dökülen ve dahada içime kapanmama sebep olan kalbimdi..............
Deyip salya sümük ağlarmışım :D ama hakkat kötüydü o anlar be yaaa hemde hiç suçsuzken ...
Blogunu takip etmye bu akşam itibariyle başladım. Oğlunun o şebek suratını görünce kendi oğluşum aklıma geldi. Kızdığında çocuklar çok güzel görünüyorlar bu halleriyle..
YanıtlaSil:D bencede bu resme bakıp bakıp tebessüm etmeden yapamıyorum...
YanıtlaSilbu arada hoş gelmiş sefalar getirmişsiniz, efenim:)
YanıtlaSil